تاریخ‌نگاری ادبیات، به مثابۀ یک حوزۀ مطالعاتی مستقل، از نیمۀ اول سدۀ نوزدهم در آلمان به‌تدریج رونق یافت و صاحب‌نظران این حوزه، از همان آغاز، به تأمل در باب روش ساماندهی یافته‌های تاریخی، شیوۀ گزینش آثار، و چگونگیِ دسته‌بندی موضوعی مطالب پرداختند. درنیمۀ دوم سدۀ بیستم، به موازات تکثر فزایندۀ رویکردهای فلسفی و ادبی و ارائۀ تعابیر گوناگون از مفاهیم «تاریخ» و «ادبیات»، پرسش‌های ژرف‌تری دربارۀ وظایف، اهداف، روش‌ها و الگوهای تاریخ‌نگاری ادبی مطرح گردید و به ویژه از دهۀ هفتاد، بازنگری در روش‌های سنتی، بیش از پیش در دستور کار پژوهشگران آلمانیِ این حوزه قرار گرفت.
        کتاب حاضر، که مجلّدی دیگر از مجموعۀ «سمت» با عنوان «نظریه و روش در تاریخ‌نگاری ادبیات» است، شماری از مهم‌ترین مقالات اندیشمندانِ مطرح و مشهور آلمانی در دهه‌های اخیر را گرد هم آورده است که با نگاهی انتقادی به پژوهش‌های صورت‌گرفته در این عرصه، به نقد و واکاوی معضلات و ابهامات نظری و عملی تألیف آثار تاریخ ادبیات پرداخته‌اند. این مقالات در سه بخش کلی «رویکردهای نظری و تأملات فلسفی»، «ملاحظاتی در کاربست و کاربرد» و «پیشینه و حال، در نگاهی گذرا» سامان گرفته‌اند.